Ik kwam op mijn computer nog een “filmpje” tegen van onze vakantie naar La Palma. Eigenlijk is het een montage van een hoop niet zo’n goeie foto’s, maar ik heb toentertijd geprobeerd er wat van te maken… Kortom de hondjes van de bakker zijn in 2007 met het vliegtuig naar La Palma geweest! Wat een belevenis. Het mooiste verhaal is nog van Song. Op de terugweg naar huis moesten we met de auto van de westkant van het eiland naar de oostkant waar het vliegveld ligt. La Palma is één van de steilste eilanden ter wereld, dus de weg is vol met haarspeldbochten. Ik had al mijn aandacht bij de weg nodig, toen Christine zei; “Onze Song kijkt zo özelig”. Er was geen mogelijkheid om te stoppen langs de weg. Plotseling wist Christine waarom Song zo özelig aan het kijken was; Song was wagenziek en kotste Christine recht in haar kruis!
zaterdag 31 juli 2010
woensdag 14 juli 2010
Herman Koch; Het diner
Ik ben van plan om wat vaker te gaan schrijven over boeken die ik heb gelezen. De stukjes die ik schrijf zijn enerzijds een beschrijving van het boek, anderzijds mijn mening over dat boek. Pas op! Ik ben geen kenner maar een genieter, ik vind snel iets goed en mooi. Ook is er een mogelijkheid om het besproken boek direct te bestellen bij Bol.com
Beschrijving: In een restaurant komen vier mensen samen: de ik-figuur, Paul, een afgekeurd docent, zijn echtgenote; zijn broer, beoogd minster-president, met ook zijn vrouw. Paul stoort zich aan veel, ook aan zijn broer waarmee hij in het verleden al eens een hoogoplopend conflict heeft gehad. Maar ook andere mensen ontkomen niet aan zijn toorn. De zoons van beide gezinnen hebben samen een gruwelijke misdrijf gepleegd. Dit moet besproken worden tijdens het diner. Hoe daarmee om te gaan? Hoe ver ga je als ouders in het toedekken van de gruweldaden van kinderen?
Voorop, ik vond het een mooi boek. Het is makkelijk te lezen, het is prettig geschreven. Je ziet de hoofdpersonen voor je en de situaties zijn zo beeldend geschreven dat je je in dezelfde ruimte voelt als waar het verhaal zich afspeelt. Ik had geen spannend boek verwacht, toch bleek dit boek dat op een bepaalde mannier wel te zijn. Je wilt graag weten wat er gaat gebeuren en wat er nu precies is gebeurd. De situaties en personages zijn zo beschreven dat je ze gemakkelijk herkend. Je kunt je makkelijk voorstellen dat je met dezelfde dilemma’s zou moeten “dealen”. Ik vond het einde, zonder te verklappen wat dat is, toch een beetje teleurstellend. Ik had gehoopt dat het allemaal niet waar zou zijn en dat de hoofdpersoon misschien toch “ethischer” zou zijn dan dat gedurende boek naar boven is gekomen. Het boek geeft stof tot nadenken; wat zou ik doen als….Het boek is een aanrader!
Beschrijving: In een restaurant komen vier mensen samen: de ik-figuur, Paul, een afgekeurd docent, zijn echtgenote; zijn broer, beoogd minster-president, met ook zijn vrouw. Paul stoort zich aan veel, ook aan zijn broer waarmee hij in het verleden al eens een hoogoplopend conflict heeft gehad. Maar ook andere mensen ontkomen niet aan zijn toorn. De zoons van beide gezinnen hebben samen een gruwelijke misdrijf gepleegd. Dit moet besproken worden tijdens het diner. Hoe daarmee om te gaan? Hoe ver ga je als ouders in het toedekken van de gruweldaden van kinderen?
Voorop, ik vond het een mooi boek. Het is makkelijk te lezen, het is prettig geschreven. Je ziet de hoofdpersonen voor je en de situaties zijn zo beeldend geschreven dat je je in dezelfde ruimte voelt als waar het verhaal zich afspeelt. Ik had geen spannend boek verwacht, toch bleek dit boek dat op een bepaalde mannier wel te zijn. Je wilt graag weten wat er gaat gebeuren en wat er nu precies is gebeurd. De situaties en personages zijn zo beschreven dat je ze gemakkelijk herkend. Je kunt je makkelijk voorstellen dat je met dezelfde dilemma’s zou moeten “dealen”. Ik vond het einde, zonder te verklappen wat dat is, toch een beetje teleurstellend. Ik had gehoopt dat het allemaal niet waar zou zijn en dat de hoofdpersoon misschien toch “ethischer” zou zijn dan dat gedurende boek naar boven is gekomen. Het boek geeft stof tot nadenken; wat zou ik doen als….Het boek is een aanrader!
maandag 5 juli 2010
Abram van Leeuwen; BANDJIR vuurstorm over JAVA
Abraham (Bram) van Leeuwen, ook bekend als Prince de Lignac was een succesvolle Nederlandse zakenman en multimiljonair. Lees meer over hem in Wiki.
Achterflap: Een oorlogsroman die waar gebeurd moet zijn. want bij de jongens die in 1945 naar Indië gingen, waren natuurlijk idealistische officieren zoals Leo Verhagen en bij de vijand was beslist een Oemar Kerto die een blank meisje lief had en de Nederlanders haatte.
Het vrouwenkamp Tjideng heeft bestaan, want na de bevrijding hebben ze de Japanse sadist die de commandant was, opgeknoopt. Nederlandse officieren hebben kampongs platgebrand maar wie dit, knus in zijn huiskamer gezeten, veroordeelt, moet ook weten dat ze daarbij dozijnen landmijnen vernietigden, die anders hun jonge soldaten tot rompen-zonder-benen zouden hebben gemaakt. Deze oorlogsroman speelt in Nederlands- Indië dat onder Japanse bezetting de republiek Indonesië werd.
Bram van Leeuwen is geen groot literair meester, ik heb echter niet minder genoten van deze onderhoudende roman. Ik ben geïnteresseerd in Indië, en vooral wat zich tijdens de tweede wereldoorlog en daarna heeft afgespeeld. Met de kennis van nu komen “onze” politionele acties misschien in een ander daglicht te staan. Echter we moeten niet vergeten welk leed is ondergaan door in de oorlog geïnterneerde Nederlanders, na de oorlog de Bersiap, de dienstplichtigen die voor hun nummer een verre oorlog moesten vechten en de schandelijke behandeling die wij de Molukkers hebben aangedaan. In dit licht voedt deze roman mijn interesse. Het is niet mogelijk om te zeggen dat je geniet van een oorlogsroman, maar ik vond het een prettig te lezen boek die het verhaal van beide zijde, op een romantische wijze verteld.
Achterflap: Een oorlogsroman die waar gebeurd moet zijn. want bij de jongens die in 1945 naar Indië gingen, waren natuurlijk idealistische officieren zoals Leo Verhagen en bij de vijand was beslist een Oemar Kerto die een blank meisje lief had en de Nederlanders haatte.
Het vrouwenkamp Tjideng heeft bestaan, want na de bevrijding hebben ze de Japanse sadist die de commandant was, opgeknoopt. Nederlandse officieren hebben kampongs platgebrand maar wie dit, knus in zijn huiskamer gezeten, veroordeelt, moet ook weten dat ze daarbij dozijnen landmijnen vernietigden, die anders hun jonge soldaten tot rompen-zonder-benen zouden hebben gemaakt. Deze oorlogsroman speelt in Nederlands- Indië dat onder Japanse bezetting de republiek Indonesië werd.
Bram van Leeuwen is geen groot literair meester, ik heb echter niet minder genoten van deze onderhoudende roman. Ik ben geïnteresseerd in Indië, en vooral wat zich tijdens de tweede wereldoorlog en daarna heeft afgespeeld. Met de kennis van nu komen “onze” politionele acties misschien in een ander daglicht te staan. Echter we moeten niet vergeten welk leed is ondergaan door in de oorlog geïnterneerde Nederlanders, na de oorlog de Bersiap, de dienstplichtigen die voor hun nummer een verre oorlog moesten vechten en de schandelijke behandeling die wij de Molukkers hebben aangedaan. In dit licht voedt deze roman mijn interesse. Het is niet mogelijk om te zeggen dat je geniet van een oorlogsroman, maar ik vond het een prettig te lezen boek die het verhaal van beide zijde, op een romantische wijze verteld.
Abonneren op:
Posts (Atom)